Een min-maxcontract is een contractvorm voor oproepkrachten waarbij een werkgever en een werknemer een minimum- en maximumaantal uren en arbeidsduur afspreken. Dit type contract geeft flexibiliteit aan zowel de werkgever als werknemer. De werkelijke uren binnen het vastgestelde bereik kunnen variëren op basis van de behoeften van het bedrijf. De afgesproken minimaal aantal uren moeten altijd worden uitbetaald, ook als die uren niet gewerkt zijn.
Een min-maxcontract wordt vaak gebruikt in werksectoren waarbij de werklast veel kan veranderen, bijvoorbeeld de horeca of seizoensgebonden banen. Dit contract stelt werkgevers in staat om arbeidskosten te beheersen maar tegelijkertijd genoeg werknemers beschikbaar te hebben op piekmomenten. Voor werknemers geeft het juist meer stabiliteit door een gegarandeerd minimum aantal uren te hebben maar ook meer flexibiliteit om extra uren te kunnen werken als dit nodig is.
Welke kenmerken heeft een min-maxcontract?
Het min-maxcontract heeft verschillende kenmerken die het onderscheid van andere contractvormen. Een aantal van deze kenmerken zijn:
- Het contract heeft een bepaalde of onbepaalde looptijd met een minimum aantal uren per week, maand of jaar. Deze uren zijn gegarandeerd.
- Er is een overeenkomst over het maximaal aantal oproepbare uren.
- Voor de gegarandeerde uren ontvangt de werknemer altijd betaling, ook als die niet wordt opgeroepen door de werkgever om te werken.
- De werknemer moet werken tot het afgesproken maximum aantal oproepbare uren.
- Wanneer een werknemer werkt boven het minimum aantal uren, ontvangen zij extra betaling voor deze uren gedurende de eerste zes maanden van het dienstverband.
- Wanneer de werknemer langer dan zes maanden werkt en is opgeroepen, maar dit niet kan volbrengen, heeft de werknemer recht op loondoorbetaling. Dit wordt de loondoorbetalingsverplichting genoemd.
- Elke keer dat een werknemer wordt opgeroepen, heeft diegene recht op minimaal drie uur betaling, ook als er maar één uur is gewerkt.
